Φοίβος στο ΜΕΤΡΟ

Πήγα την Παρασκευή στην πρεμιέρα του Φοίβου Δεληβοριά στο ΜΕΤΡΟ στου Γκύζη. Για όσους είναι φαν του Φοίβου σας συστήνω ανεπιφύλακτα να πάτε. Αν μάλιστα σας αρέσει και ο καινούριος του δίσκος, επιβάλλεται Με μόλις τρεις μουσικούς επί σκηνής και διασκευάζοντας παλιά αγαπημένα κομμάτια μας κράτησε συντροφιά για κάτι λιγότερο από 3 ώρες. Η αλήθεια είναι ότι μου έλειψαν κάποια τραγούδια και θα ήθελα το πρόγραμμα να είναι πλουσιότερο. Τουλάχιστον όμως η παράσταση ξεκίνησε σχετικά έγκαιρα σε αντίθεση με το σύνηθες.

Όσοι λοιπόν αποφασίσετε να πάτε στο Μετρό ετοιμαστείτε να τραγουδήσετε acapela τον Καθρέφτη και για τα κορίτσια ειδικά έχετε το νου σας στη Γυναίκα του Πατώκου, μπορεί να έρθει δίπλα σας ο Φοίβος να σας χαϊδέψει τα μαλλιά ;)

Διάφορα ωραία

Τον τελευταίο καιρό έχω πάθει ένα αμόκ και βλέπω ταινίες σωρό! Με έχουν πιάσει τρελά κέφια και έχω πάρει σβάρνα τις ταινίες που έχω σπίτι και δεν αποφάσιζα πριν να δω. Και έχω βάλει και στόχο να δω όλες τις ταινίες με υποψηφιότητα για Όσκαρ, πριν τα Όσκαρ (πλην των ντοκιμαντέρ και των μικρού μήκους) εκτός βέβαια από κάτι χάρυ πότερ, τόι στόρυ κλπ. Έτσι για να έχουμε και άποψη, να μπορώ να βρίσω την ακαδημία με ντοκουμέντα.

Πάμε παρακάτω. Είδα πριν κάτι μέρες μια ταινία προπέρσινη, που να πω τη μαύρη αλήθεια ούτε που θυμόμουν ότι είχε κυκλοφορήσει (πολύ πιθανό να μη βγήκε καν στις αίθουσες). Λέγεται Nothing But the Truth και επειδή εγώ ψοφάω για ταινίες με σκάνδαλα, ίντριγκες, CIA, FBI, δικαστήρια κλπ είπα να τη δω. Τελικά δεν είναι καθόλου περιπέτεια κλασσική του είδους και με άφησε έκπληκτη, είναι από τις αντικειμενικά καλές ταινίες και η Kate Beckinsale είναι εξαιρετική. Κρίμα που δεν της δίνουν περισσότερους τέτοιους ρόλους γιατί πραγματικά το αξίζει. Θυμάμαι την είχα προσέξει σε μια από τους πρώτους της ρόλους στην ταινία Uncovered και με είχε εντυπωσιάσει.



Επίσης έχω πιάσει τις ταινίες του Jacques Tati με πρωταγωνιστή το M. Hulot. Μέχρι στιγμής έχω δει τις διακοπές και το θείο μου. Ο άνθρωπος ήταν απλά φανταστικός! Περιμένω πώς και πώς το Θαυματοποιό που έχει βασιστεί σε ημιτελές σενάριο του Τατί και έχει για ήρωα τη φιγούρα του κ. Ιλό!!!

Α, να δείτε όπωσδήποτε το The King's speech με τον υπέροχο Colin Firth που είναι και υποψήφιος για το αγαλματάκι όπως και η ταινία σε διάφορες κατηγορίες. Ελπίζω φέτος να το πάρει το Όσκαρ και να μην του το φάει κανένας Jeff Bridges πάλι...Έσκασα πέρσυ, μα είναι δυνατόν να μην το πάρει ο Single Man??? Α στα κομμάτια συγχύστηκα πάλι!


Είπα single man και θυμήθηκα τη λατρεμένη Julianne Moore. Μα να μην κολλάει πουθενά αυτή η γυναίκα, ότι και να είναι η ταινία αποκτά ενδιαφέρον μόνο και μόνο από την ερμηνεία της. Μιλάω για το Savage Grace που είδα προχτές και που σαν ταινία δε λέει και πολλά. Υποτίθεται ότι είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία αλλά από ότι έψαξα ούτε το 1/5 δεν είναι αλήθεια. Anyway, αρκεί η Julianne και η υπέροχη φωτογραφία και τα σκηνικά/κοστούμια (μιλάμε για περίοδο 50s-70s) για να την απολαύσει κανείς.


Και μια βιβλιοπρόταση για βαριά γούστα...Χένρυ Μίλερ και Τροπικός του Αιγόκερω. Μόλις το τελείωσα και το συστήνω χωρίς δεύτερη σκέψη.


Και κλείνοντας, ένα τραγουδάκι για να πάει καλά το σουκού. Ανακάλυψα τη μουσική της Josephine Baker πρόσφατα και ειδικά το παρακάτω το ακούω όλη μέρα!!!

Πάθος στο BETON 7

Την περασμένη εβδομάδα παρακολούθησα τη μουσική παράσταση του φίλου συνθέτη Δημήτρη Μαραμή σε ένα νέο χώρο στον Κεραμεικό. Τα τραγούδια και οι μουσικές έχουν κοινό άξονα το ερωτικό πάθος όπως άλλωστε προδίδει ο τίτλος και αποδίδονται από 2 τραγουδιστές, 2 ηθοποιούς, 1 πιάνο και ένα βιολί.
Μπορείτε να πάτε στο ΒΕΤΟΝ 7 για 2 τελευταίες παραστάσεις 22 και 29 Δεκεμβρίου, Τετάρτες και να απολάυσετε και το ποτό σας καθώς στο χώρο λειτουργεί και bar. Στις 22/12 μάλιστα ακολουθεί και after party με τους Pan & Jo Glou DJ.



Ένα tip για τους θεατές, ντυθείτε ζεστά γιατί στο υπόγειο όπου γίνεται η παράσταση κάνει λιγουλάκι ψύχρα (λόγω του μπετόν...)!

Σταύρος Ξαρχάκος - 3x3

Το 3x3 θα πρέπει μάλλον να γίνει 3x5 καθώς τα 3 διήμερα των παραστάσεων του Σταύρου Ξαρχάκου ήταν sold out και αναγκαστικά προστέθηκαν 2 ακόμη μέχρι τις 20/12. Στο πολύ προσεγμένο και ατμοσφαιρικό εισόγειο του Gazarte παρουσιάζει τον 1ο από τους 5 θεματικούς κύκλους του ο Σταύρος Ξαρχάκος. Με τραγούδια Χατζιδάκη, θεοδωράκη και του ιδίου, τη φωνή της Έλλης Πασπαλά και τη 12μελή Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής.
Οι μουσικές φυσικά γνωστές και αγαπημένες, ο ίδιος ο Ξαρχάκος φανερά παθιασμένος, η ΚΟΕΜ εξαιρετική και βεβαίως η Έλλη Πασπαλά μια ιδιαίτερη ερμηνεύτρια. Προτείνω να μην τη χάσετε!


Το μόνο ίσως μειονέκτημα της βραδιάς ήταν η χαμηλή ένταση του μικροφώνου της κας Πασπαλά σε ένα κατά τα άλλα άρτιο ηχητικά πρόγραμμα. Επίσης ο χώρος δεν ενδείκνυται ιδιαίτερα για ορθίους καθώς υπάρχουν λιγοστά σκαμπώ στα πλάγια της σκηνής. Ραντεβού την επόμενη φορά σε τραπέζι, στο 2ο κύκλο παραστάσεων με θέμα τη μουσική στο σινεμά.

Retro Love!

OK, έχω ένα μίκρο κολληματάκι με περασμένες δεκαετίες, από το '50 μέχρι και το '70 (τα έιτις ήταν λίγο καταστροφή, κοινή παραδοχή νομίζω...). Οπότε όταν κυκλοφορούν δίσκοι σαν τους παρακάτω παθαίνω μια εμμονή.

Λοιπόν πάρτε μια γεύση από το ολοκαίνουριο album της αγαπημένης Duffy με τίτλο Endlessly.



Μετά το εξαιρετικό debut album της, Rockferry, πριν 2 περίπου χρόνια η ξανθιά Ουαλλή επιστρέφει με ένα δίσκο ανάλογου ύφους. Άργησε λίγο αλλά ας είναι. Τουλάχιστον στο διάστημα αυτό μας χάρισε το υπέροχο Smoke without fire που περιλαμβάνεται στο OST της ταινίας An Education, καθώς και μια διασκευή του πολύ γνωστού Live and let die του Paul McCartney.

Εντελώς τυχαία ανακάλυψα ένα φρεσκότατο λονδρέζικο γκρούπ, τους Overtones. Είναι 5 τύποι διακοσμητές στο επάγγελμα οι οποίοι στον ελεύθερο τους χρόνο τραγουδούσαν 50's R&B. Κάποιος τους ανακάλυψε, βγάλανε και δίσκο με νέα κομμάτια αλλά και διασκευές παλιότερων, με τίτλο Good Ol' Fashioned Love και τώρα δε μπορώ να σταματήσω να τους ακούω. Είναι απλά απίθανοι.

Το Gambling Man που έγραψαν οι ίδιοι, είναι ένα από τα αγαπημένα μου του δίσκου.

Στο bar Trova

Μετά λοιπόν τη βόλτα μας με τους atenistas στο κέντρο της Αθήνας, κανείς δεν είχε όρεξη για ύπνο, οπότε βρεθήκαμε για ένα ποτάκι στο ασφυκτικά γεμάτο αλλά πολύ φιλόξενο Trova στην οδό Βλαχάβα στο Μοναστηράκι. Με τους μισούς θαμώνες έξω στο δρόμο η βραδιά κύλησε απολαυστικά καθώς πετύχαμε και φοβερό event. Ο DJ έκανε ένα απίθανο πρόγραμμα αποκλειστικά με 60’s κομμάτια, κυρίως ελληνικά! Φυσικά το καταδιασκέδασα και δε σταμάτησα να χορεύω όπως και όλο το μαγαζί άλλωστε. Ενημερώθηκα από φίλους θαμώνες ότι οι θεματικές βραδιές είναι το ατού του χώρου αυτού. Εννοείται φυσικά ότι στο επόμενο 60’s revival party θα είμαι εκεί από νωρίς! Εσείς?

Στην Πλατεία Αγ. Ειρήνης με τους Atenistas

Το Σάββατο το βράδυ αποφασίσαμε να πάμε στην πρώτη μας συνάντηση με τους Atenistas. Η πρόσκληση αφορούσε μια συμβολική συνάντηση για χαλαρό πάρτυ στην Πλ. Αγ. Ειρήνης στο μοναστηράκι, μια πλατεία που ομολογώ δεν είχα ποτέ πριν επισκεφτεί (φτού μου, το ξέρω). Πήραμε λοιπόν τις μπυρίτσες μας από το περίπτερο και φτάσαμε γύρω στις 9 στην πλατεία που από ότι μαθαίνω τελεί χρέη υπαίθριου πάρκιν. Ευτυχώς οι προηγούμενοι συμμετέχοντες είχαν φροντίσει να αδειάσει ο χώρος από αυτοκίνητα.
Όταν μετά από λίγη ωρίτσα η πλατεία είχε αρχίσει να γεμίζει μια ομάδα 30 περίπου τυμπανιστών άρχισε να μας καλεί ρυθμικά σε ένα κεφάτο και ανεβαστικό πρωτόγονο χορό. Ήταν η ομάδα Batala η οποία αφού μας έβαλε όλους στο κλίμα με τις απίστευτα δυναμικές μελωδίες της, στη συνέχεια άρχισε να προχωρά στην Αιόλου παίζοντας και χορεύοντας. Εννοείται πως ακολουθήσαμε όλοι την αυτοσχέδια πορεία στο κέντρο της Αθήνας, περνώντας από τη στοά της Βαρβακείου, την πλατεία Θεάτρου και τα στενά της Σοφοκλέους χορεύοντας και χειροκροτώντας στο ρυθμό των τυμπάνων. Η απρόσμενη αυτή βόλτα κράτησε αρκετές ώρες χωρίς να χάσει ούτε λεπτό τον ενθουσιασμό της. Μας έβαλε με έναν ιδιαίτερο τρόπο να δούμε την πόλη που συνήθως αποφεύγουμε να κοιτάξουμε στα μάτια. Όσοι ήταν εκεί καταλαβαίνουν καλά τι εννοώ. Τώρα περιμένω την επόμενη πρόσκληση των Atenistas, αυτή τη φορά για δράση, το μόνο που χρειάζεται είναι καλή διάθεση.

Λοιπόν πήγα και είδα επιτέλους την ταινία "A single man", να πάτε να τη δείτε τώρα! Καιρό είχα να πάω σινεμά και να το απολαύσω τόσο. @ Πήγα και στο "Alice in Wonderland", εντάξει ωραία πέρασα, αυτό που περιμένεις πάνω κάτω, δεν τρελαίνεσαι κιόλας! @ Εκεί πάνω στο ζάπινγκ πέτυχα στη μέση μια ταινία που κάτι μου έκανε αλλά επειδή δε μου αρέσει να βλέπω κάτι άμα έχει ήδη αρχίσει, την έψαξα τη βρήκα και θα τη δω κάποια στιγμή. Λέγεται "Stay". @ Εχτές το βράδυ πέτυχα στο κανάλι της βουλής νομίζω την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Καρκανεβάτου με τίτλο "Μεταίχμιο" με πρωταγωνιστές Λεμπεσόπουλο-Ζαλμά στα νιάτα τους. Την είδα πρώτη φορά πριν μερικούς μήνες και κόλλησα με την απίστευτη ατμόσφαιρα. Αξίζει τον κόπο. @ Αυτή τη στιγμή ακούω το δίσκο 78 της China Forbes. Είναι η φωνή των Pink Martini οι οποίοι έβγαλαν τον καλύτερο για μένα μέχρι στιμής δίσκο τους "Splendor in the grass" και που δυστυχώς δεν προβλέπεται να μας έρθουν για παράσταση στο άμεσο μέλλον. @ Επίσης έχω φάει τρελό κόλλημα με το δίσκο του Vassilikou των Raining Pleasure ο οποίος τραγουδάει τα αγαπημένα του/μου όπως θα ήθελα να τα ακούω και θα κάνει και μετρημένες παραστάσεις στο Μικρό Παλλάς. Ποιός θα έρθει μαζί μου ε?