ΑΙ ΔΥΟ ΟΡΦΑΝΑΙ των Αντόλφ ντ' Ενερί και Εζέν Κορ

Δεν ξέρω αν έφταιγε η απόδοση του κειμένου, η σκηνοθεσία, οι ερμηνείες ή όλα αυτά μαζί αλλά ενώ είχα την καλύτερη των διαθέσεων, απογοητεύτηκα από το πρώτο πεντάλεπτο.

Τα αστεία ήταν παλιομοδίτικα και πολλές φορές θύμιζαν κακή επιθεώριση. Δεν υπήρχε συνοχή και ειδικά με τους δεύτερους ρόλους είχα την αίσθηση ότι παρακολουθούσα πρόβα.


Παρόλα αυτά πρέπει να πω μπράβο για την αξιόλογη παρουσία του αφηγητή-τενόρου που αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη στην γενικότερη μετριότητα της παράστασης.

Χειμωνιάτικο Παραμύθι του Σαίξπηρ

Το αδιαχώρητο γινόταν το Σάββατο στην Επίδαυρο. Ουρά στο δρόμο, ουρά για το parking, ουρά για το κυλικείο, ουρά για τις τουαλέτες, ουρά για τα προγράμματα…Η παράσταση που όλοι περίμεναν αποδείχτηκε τελικά αντάξια των προσδοκιών (τουλάχιστον των δικών μου). Και όχι μόνο λόγω Ethan Hawke, ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε εξαιρετική παρουσία με έναν αβανταδόρικο ρόλο που διάνθισε με χιουμοριστικές στιγμές την παράσταση (να σημειώσω ότι διαθέτει και αρκετά καλή φωνή).

Το καστ από τις 2 ηπείρους έδεσε πολύ καλά αναδεικνύοντας την σκηνοθεσία του Sam Mendes ενώ ιδιαίτερα ξεχώρισαν οι Rebecca Hall και ο Simon Russell Beale στους βασικούς ρόλους της Ερμιόνης και του Λεόντιου καθώς και ο Tobias Segal στο ρόλο του νεαρού βοσκού. Προσωπικά λάτρεψα τους φωτισμούς και τα ηχητικά εφέ που δημιουργούσαν το ιδανικό κλίμα για την παράσταση αν και το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου ίσως να μην ήταν και η καλύτερη επιλογή για το ανέβασμα ενός τέτοιου έργου.

Φάνηκε όμως από το ατελείωτο χειροκρότημα (τέσσερεις φορές «αναγκάστηκε» ο θίασος να βγει στη σκηνή) ότι το Χειμωνιάτικο Παραμύθι αποτέλεσε την καλύτερη επιλογή για το κλείσιμο του φετινού φεστιβάλ της Επιδαύρου.

Πέρσες του Αισχύλου

Είδα την παράσταση του Dimiter Gotscheff σε συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο το Σάββατο 1/8 στην Επίδαυρο.


Δυστυχώς δεν μπορώ να πω πολλά καθώς αυτό που έζησα εκείνη τη βραδιά ήταν για μένα πρωτοφανές. Υπήρξε μεγάλη μερίδα του κοινού που αποφάσισε από το πρώτο κιόλας εικοσάλεπτο να αποχωρήσει (δικαίωμα του κάθε θεατή φυσικά) αλλά το έκανε θορυβωδώς και επιδεικτικά εμποδίζοντας τόσο το υπόλοιπο κοινό που ήθελε προφανώς να παρακολουθήσει όσο και ορισμένους εκ των ηθοποιών της παράστασης στους ρόλους τους. Η απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά κορυφώθηκε λίγο πριν το τέλος με πολλά γιούχα διακόπτοντας για ορισμένα δευτερόλεπτα μάλιστα την παράσταση.

Προσωπικά η όλη αυτή ατμόσφαιρα δε με άφησε να συγκεντρωθώ σε αυτό για το οποίο πήγα στο θέατρο και μου δημιούργησε τεράστιο εκνευρισμό. Πραγματικά δεν μπορώ να κατανοήσω την απουσία στοιχειώδους ευγένειας και πολιτισμού ειδικά όταν μιλάμε για "θεατρόφιλο" κοινό.

Αυτά.

Μήδεια του Μποστ

Με ένα κείμενο απόλαυση, το γνωστότερο του συγγραφέα, ανέβηκε μια εξαιρετική παράσταση φέτος. Από τα κοστούμια, τα σκηνικά, τη μουσική μέχρι τη σκηνοθεσία και τις ερμηνείες πρόκειται για μια πολύ καλά δουλεμένη κωμωδία που χαρίζει απλόχερα το γέλιο. Σε όλη τη διάρκεια του έργου δε, εγώ τουλάχιστον είχα ένα μόνιμο χαμόγελο και προσπαθούσα να μη χάσω ούτε έναν από τους απίστευτους στίχους του Μποστ. Πρέπει να πω επίσης ότι οι προσθήκες που αφορούν στην επικαιρότητα έχουν ενσωματωθεί προσεκτικά και σε βαθμό που δεν αλλοιώνουν ούτε ξεχειλώνουν το βασικό κείμενο.


Αξίζει συγχαρητήρια όλος ο θίασος και πρέπει να πω ότι προσωπικά λάτρεψα την ερμηνεία του Γιώργου Γαλίτη αλλά και της Κάτιας Δανδουλάκη που ομολογώ ότι με εξέπληξε πολύ ευχάριστα. Το μόνο που με ξένισε λιγάκι ήταν ο ηχογραφημένος πρόλογος και επίλογος δια στόματος του σκηνοθέτη ο οποίος κατά τα άλλα φάνηκε ότι ασχολήθηκε πολύ σοβαρά με το κείμενο του Μποστ.

Εγώ παρακολούθησα την παράσταση στο μικρό θεατράκι της Δόρας Στράτου στο Φιλοπάππου πριν αρκετές μέρες αλλά από όσο θυμάμαι η παράσταση περιοδεύει αρκετά για το επόμενο διάστημα οπότε όσοι μπορείτε σπεύσατε!

Κάππαρη

Μια σπουδαία ανακάλυψη Πριν μερικές μέρες στα Πετράλωνα. Ίσως επειδή τελευταία έχουμε φάει τα μούτρα μας με τις «δήθεν» ταβέρνες αυτή εδώ να μας φάνηκε όαση. Και πάλι όμως όχι.


Αρνητικό δε βρήκα τίποτα να προσάψω στην «Κάππαρη». Ξεκινώντας από το περιβάλλον και την ατμόσφαιρα του χώρου και συνεχίζοντας με το φιλικότατο σέρβις φτάσαμε στον προσεγμένο κατάλογο. Μαζί τη λίστα των πιάτων της ημέρας υπάρχει μεγάλη ποικιλία γεύσεων κλασικών αλλά και πιο ιδιαίτερων. Εμείς δοκιμάσαμε βλίτα (νοστιμότατα), πατατοσαλάτα με μπέικον (ίσως η καλύτερη που έχω φάει), κρεατόπιτα και τυροκαυτερή. Οι τηγανιτές πατάτες χοντοκομένες και τέλεια τηγανισμένες, πασπαλισμένες με μπόλικο αλάτι και ρίγανη είναι must επιλογή.

Το ψαρονέφρι ήταν τέλεια ψημένο, ζουμερό και περιχυμένο με μπόλικο λαδολέμονο. Τέλος να πω ότι οι μερίδες είναι όλες τεράστιες χωρίς να στερούνται νοστιμιάς. Κρατήστε όμως και λίγο χώρο για το γλυκάκι που θα σας προσφέρουν! Εμείς είχαμε την τύχη να γευτούμε brownies με παγωτό, απλά υπέροχα!!!

Δωριέων 36, Α. Πετράλωνα, 2103450288