Το ντοκυμανταίρ

Μετά το ξεκαρδιστικό "Νοσφεράτου Διδόντικους" οι ex animo επιστρέφουν με τη νέα τους παράσταση "Το ντοκυμανταίρ" σε σκηνοθεσία Σέργιου Γκάκα. Είστε σίγουροι ότι γνωρίζετε πραγματικά την ιστορία του Άμλετ? Οι ex animo έρχονται με αναλυτική και ερευνητική διάθεση να ρίξουν φως στο πασίγνωστο Σεξπιρικό δράμα. Ή μήπως κωμωδία?


Η παράσταση πραγματικά αξίζει τον κόπο, θα περάσετε υπέροχα!
Κάθε δευτερότριτο στο Altera Pars στον Κεραμεικό.

Πάθος στο BETON 7

Την περασμένη εβδομάδα παρακολούθησα τη μουσική παράσταση του φίλου συνθέτη Δημήτρη Μαραμή σε ένα νέο χώρο στον Κεραμεικό. Τα τραγούδια και οι μουσικές έχουν κοινό άξονα το ερωτικό πάθος όπως άλλωστε προδίδει ο τίτλος και αποδίδονται από 2 τραγουδιστές, 2 ηθοποιούς, 1 πιάνο και ένα βιολί.
Μπορείτε να πάτε στο ΒΕΤΟΝ 7 για 2 τελευταίες παραστάσεις 22 και 29 Δεκεμβρίου, Τετάρτες και να απολάυσετε και το ποτό σας καθώς στο χώρο λειτουργεί και bar. Στις 22/12 μάλιστα ακολουθεί και after party με τους Pan & Jo Glou DJ.



Ένα tip για τους θεατές, ντυθείτε ζεστά γιατί στο υπόγειο όπου γίνεται η παράσταση κάνει λιγουλάκι ψύχρα (λόγω του μπετόν...)!

Σταύρος Ξαρχάκος - 3x3

Το 3x3 θα πρέπει μάλλον να γίνει 3x5 καθώς τα 3 διήμερα των παραστάσεων του Σταύρου Ξαρχάκου ήταν sold out και αναγκαστικά προστέθηκαν 2 ακόμη μέχρι τις 20/12. Στο πολύ προσεγμένο και ατμοσφαιρικό εισόγειο του Gazarte παρουσιάζει τον 1ο από τους 5 θεματικούς κύκλους του ο Σταύρος Ξαρχάκος. Με τραγούδια Χατζιδάκη, θεοδωράκη και του ιδίου, τη φωνή της Έλλης Πασπαλά και τη 12μελή Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής.
Οι μουσικές φυσικά γνωστές και αγαπημένες, ο ίδιος ο Ξαρχάκος φανερά παθιασμένος, η ΚΟΕΜ εξαιρετική και βεβαίως η Έλλη Πασπαλά μια ιδιαίτερη ερμηνεύτρια. Προτείνω να μην τη χάσετε!


Το μόνο ίσως μειονέκτημα της βραδιάς ήταν η χαμηλή ένταση του μικροφώνου της κας Πασπαλά σε ένα κατά τα άλλα άρτιο ηχητικά πρόγραμμα. Επίσης ο χώρος δεν ενδείκνυται ιδιαίτερα για ορθίους καθώς υπάρχουν λιγοστά σκαμπώ στα πλάγια της σκηνής. Ραντεβού την επόμενη φορά σε τραπέζι, στο 2ο κύκλο παραστάσεων με θέμα τη μουσική στο σινεμά.

The Nines (2007)

Χτες το βράδυ είδα την ταινία The Nines.


Δεν είναι καινούρια, το 2007 κυκλοφόρησε αλλά περιέργως δεν την είχα ακούσει πότε. Την ανακάλυψα ψάχνοντας τη φιλμογραφία του αγαπημένου Ryan Reynolds. Παρεμπιπτόντως βρίσκω τον τύπο εκτός από κούκλο απίστευτα ταλαντούχο και με μεγάλη γκάμα ρόλων. Τον πρωτοείδα στην κωμική σειρά Two guys, a girl and a pizza place από την οποία γνωρίσαμε και τον γοητευτικότατο Nathan Fillion του Castle. Προσωπικά ξεχωρίζω τις ερμηνείες του Reynolds στην ταινία The Amityville Horror και στο πρόσφατο Buried.

Για να επιστρέψουμε στη χτεσινή ταινία, πρέπει να πω πως όταν αποφάσισα να τη δω δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται. Το μόνο που είχα διαβάσει ήταν πως η υπόθεση αφορούσε 3 χαρακτήρες των οποίων οι ζωές με κάποιο τρόπο συνδέονται. Με περίμενε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Δεν έχει καμία σχέση με τις κλασικές δραματικές ταινίες με στοιχεία μυστηρίου. Πρόκειται για μια πολύ προσεγμένη δουλειά, με καλογραμμένο σενάριο και ιδιαίτερα καλές ερμηνείες και από τους 3 πρωταγωνιστές. Δε θα προδώσω κάτι από το σενάριο αφού τελικά βοηθάει να μην γνωρίζεις και πολλά στοιχεία εκ των προτέρων. Εγώ προσωπικά αν και έχω παρακολουθήσει αρκετές ταινίες (και τέτοιου ύφους) δεν έχω ξαναδεί κάτι αντίστοιχο και το αποτέλεσμα με ξάφνιασε πολύ θετικά.
Πάρτε μια γεύση από το trailer (το οποίο btw είναι εντελώς παραπλανητικό) και περιμένω τις κριτικές σας.