Διάφορα ωραία

Τον τελευταίο καιρό έχω πάθει ένα αμόκ και βλέπω ταινίες σωρό! Με έχουν πιάσει τρελά κέφια και έχω πάρει σβάρνα τις ταινίες που έχω σπίτι και δεν αποφάσιζα πριν να δω. Και έχω βάλει και στόχο να δω όλες τις ταινίες με υποψηφιότητα για Όσκαρ, πριν τα Όσκαρ (πλην των ντοκιμαντέρ και των μικρού μήκους) εκτός βέβαια από κάτι χάρυ πότερ, τόι στόρυ κλπ. Έτσι για να έχουμε και άποψη, να μπορώ να βρίσω την ακαδημία με ντοκουμέντα.

Πάμε παρακάτω. Είδα πριν κάτι μέρες μια ταινία προπέρσινη, που να πω τη μαύρη αλήθεια ούτε που θυμόμουν ότι είχε κυκλοφορήσει (πολύ πιθανό να μη βγήκε καν στις αίθουσες). Λέγεται Nothing But the Truth και επειδή εγώ ψοφάω για ταινίες με σκάνδαλα, ίντριγκες, CIA, FBI, δικαστήρια κλπ είπα να τη δω. Τελικά δεν είναι καθόλου περιπέτεια κλασσική του είδους και με άφησε έκπληκτη, είναι από τις αντικειμενικά καλές ταινίες και η Kate Beckinsale είναι εξαιρετική. Κρίμα που δεν της δίνουν περισσότερους τέτοιους ρόλους γιατί πραγματικά το αξίζει. Θυμάμαι την είχα προσέξει σε μια από τους πρώτους της ρόλους στην ταινία Uncovered και με είχε εντυπωσιάσει.



Επίσης έχω πιάσει τις ταινίες του Jacques Tati με πρωταγωνιστή το M. Hulot. Μέχρι στιγμής έχω δει τις διακοπές και το θείο μου. Ο άνθρωπος ήταν απλά φανταστικός! Περιμένω πώς και πώς το Θαυματοποιό που έχει βασιστεί σε ημιτελές σενάριο του Τατί και έχει για ήρωα τη φιγούρα του κ. Ιλό!!!

Α, να δείτε όπωσδήποτε το The King's speech με τον υπέροχο Colin Firth που είναι και υποψήφιος για το αγαλματάκι όπως και η ταινία σε διάφορες κατηγορίες. Ελπίζω φέτος να το πάρει το Όσκαρ και να μην του το φάει κανένας Jeff Bridges πάλι...Έσκασα πέρσυ, μα είναι δυνατόν να μην το πάρει ο Single Man??? Α στα κομμάτια συγχύστηκα πάλι!


Είπα single man και θυμήθηκα τη λατρεμένη Julianne Moore. Μα να μην κολλάει πουθενά αυτή η γυναίκα, ότι και να είναι η ταινία αποκτά ενδιαφέρον μόνο και μόνο από την ερμηνεία της. Μιλάω για το Savage Grace που είδα προχτές και που σαν ταινία δε λέει και πολλά. Υποτίθεται ότι είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία αλλά από ότι έψαξα ούτε το 1/5 δεν είναι αλήθεια. Anyway, αρκεί η Julianne και η υπέροχη φωτογραφία και τα σκηνικά/κοστούμια (μιλάμε για περίοδο 50s-70s) για να την απολαύσει κανείς.


Και μια βιβλιοπρόταση για βαριά γούστα...Χένρυ Μίλερ και Τροπικός του Αιγόκερω. Μόλις το τελείωσα και το συστήνω χωρίς δεύτερη σκέψη.


Και κλείνοντας, ένα τραγουδάκι για να πάει καλά το σουκού. Ανακάλυψα τη μουσική της Josephine Baker πρόσφατα και ειδικά το παρακάτω το ακούω όλη μέρα!!!